Nasza kochana Pani Dyrektor!

 

Pracuje Pani w naszej szkole ponad 36 lat,

z naszej perspektywy to kilkakrotnie więcej niż życie.

I choć w ostatnim  czasie bardzo zmienił się świat,

przed nami nadal stoi wspaniały nauczyciel.

 

„Na naszych oczach pisze się właśnie historia…” - tego nas Pani uczyła,

a kolejne strony właśnie dziś się zapisują,

bo dla wszystkich pamiętna będzie ta chwila,

gdy Pani tak wszyscy serdecznie dziękują.

 

Jako przedstawiciele samorządu uczniowskiego,

również składamy podziękowanie,

choć dziś nie wyobrażamy sobie nawet tego,

że wkrótce na Pani miejscu ktoś inny stanie.

 

Dziękujemy za troskę w każdej małej chwili,

dziękujemy za upomnienia w dobrej wierze czynione.

Przepraszamy, że uczniowie nie zawsze grzeczni byli,

postaramy się podążać we właściwą stronę.

 

Przemawiamy dziś w imieniu najliczniej tu zebranych,

każda para oczu wpatrzona w naszą stronę

widziała ten trud w codzienną pracę wkładany,

by potrzeby uczniów zostały zaspokojone.

 

Nasza kochana Pani Dyrektor, życzymy z serca całego,

zdrowia, szczęścia, radości z każdej chwili,

niech ciągle Panią spotyka coś wspaniałego,

niech ludzie zawsze będą życzliwi i mili.

 

Nasza kochana Pani Dyrektor, to Pani właśnie taką szkołę stworzyła,

którą wielu z nas pokochało, do której z uśmiechem chodzimy,

Pani w tej szkole matką nam była,

niech Pani nas odwiedza, bardzo prosimy…

 

Bo chociaż nie będzie tu Pani każdego dnia,

choć nowe osoby przed nami staną,

Pani w naszych sercach szczególne miejsce ma,

zawsze będzie Pani naszą Dyrektor Kochaną!

 

Uczniowie

W dniach 13-23 maja 2019 roku uczestniczyłam w wyjeździe pamięci organizowanym przez Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Niemiecko - Austriackich Obozów Koncentracyjnych we współpracy z IPN-em (Instytutem Pamięci Narodowej) w Poznaniu. Wyjazd był formą nagrody, jaką otrzymałam za wyróżnienie w konkursie historycznym: „Sztafeta pamięci - losy mojej rodziny w czasie II wojny światowej”. Praca, którą napisałam, mówi o przeżyciach moich prababć, żyjących na Ziemi Drawskiej w trakcie trwania II wojny światowej. Moje prababcie były małymi dziewczynkami, kiedy wybuchła II wojna światowa. Musiały przejść kurs szybkiego dorastania. Jedna z nich została wywieziona do obozu, Arbeitslager niedaleko Nordhausen w Turyngii, gdzie stała w „kolejce na śmierć”. Jednak przyjechał gospodarz i wziął ją do pracy. Tak spędziła prawie rok niewoli. Druga prababcia, na początku wojny przebywała w domu, we wsi Drawsko, koło Czarnkowa. Przyszedł rok 1943. Do urzędu w Drawsku przyszła informacja, że nastąpi podział polskich rodzin, a następnie skierowanie Polaków do przymusowej pracy na ziemiach włączonych do III Rzeszy Niemieckiej. Prababcia Halina została przydzielona na służbę do niemieckiej rodziny w gospodarstwie po wysiedlonych Polakach. Na początku pracowała w miejscowości, w której mieszkała – w Drawsku. Tam, po całodziennej pracy zmęczona wracała na noc do rodzinnego domu, by się przespać, a następnie rano wrócić do ciężkiej pracy. Czas upływał, aż pewnego dnia otrzymała informację, że zostaje przekazana do pracy do niemieckiej rodziny w Rosku. Tak była przekazywana do kilku pobliskich wsi należących do Ziemi Czarnkowskiej

Żadne dzieło naukowe nie odzwierciedla ani nie oddaje wymiaru niebezpieczeństwa i naruszenia człowieczeństwa ludzi, którzy doświadczyli piekła II wojny światowej. Po tym, jak zdałam sobie sprawę z tego, że moi bliscy przeżyli to wszystko, inaczej patrzę i rozumiem czas wojny.

W trakcie wyjazdu poznawałam historię nie tylko słynnych miejsc, takich jak komleks obozów Mathausen-Gusen czy Dachau, a także dowiedziałam się sporo na temat zapomnianego Zamku Hartheim, w którym życie straciło wiele niepełnosprawnych lub upośledzonych psychicznie osób. Jadąc autokarem słyszałam również wiele tragicznych historii osób, których ojcowie, dziadkowi, pradziadkowie zginęli w ogromnych mękach.

Głównym celem naszego wyjazdu były uroczystości na Monte Cassino, gdzie 75 lat temu II Korpus PSZ (Polskich Sił Zbrojnych) pod dowództwem generała Władysława Andersa przełamał niemiecką obronę. W przeddzień oficjalnych polsko-włoskich obchodów tego niezwykłego dnia uczestniczyłam w uroczystościach na Piedimonte San Germano. Tam wysłuchałam wielu przemówień znanych osobistości między innymi: córki generała Andersa-Anny Marii Anders. Po przemowach i złożeniu wiązanek miałam czas na zdjęcia z różnymi osobami, na przykład: ministrami, czy burmistrzem miasta Cassino. Następnego dnia odbyły się główne uroczystości z Prezydentem RP i Prezydentem Włoch poprzedzone Mszą Św. Podczas całej ceremonii miałam możliwość uczestniczenia na płycie głównej cmentarza, co było ogromnym wyróżnieniem. Uroczystości upamiętniły szczególny dzień i szczególnych ludzi – żołnierzy, którzy oddali życie za innych. Przy grobie każdego z nich stał jeden harcerz, co pomogło mi zobrazować, ile osób poległo „za lepsze jutro”. Moją szczególną uwagę przykuli bardzo dobrze widoczni żołnierze i orkiestra w bujnych strojach, koło których dzień wcześniej stałam.

W ciągu naszego wyjazdu miałam okazję spotkać się z wieloma dyplomatami reprezentującymi Polskę za granicą. Uczestniczyłam w spotkaniu z panią Ambasador oraz panem Konsulem RP w Wiedniu oraz Konsulem RP w Niemczech.

Walka o pamięć ciągle trwa, mimo że jest trudna to osoby odpowiedzialne za sprawę Polski za granicą walczą, by polska historia była szanowana.

Zwiedziłam również piękne włoskie, austriackie i niemieckie miejscowości. Widoki jakie zobaczyłam zaparły mi dech w piersiach, były niesamowite: zarówno niemiecka Bawaria, Przełęcz Brenerska, jak i usytuowane we Włoszech Lago di Garda. Spałam również w klasztorze, który nocą był najjaśniejszym punktem miejscowości St. Florian.

Podróż ta na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Szansa uczestnictwa w takim wyjeździe nie zdarza się często, dlatego zawsze będę wdzięczna losowi, że mogłam przeżyć tak niezwykły czas. Pamiątką z wyjazdu zostają wspomnienia, wspaniali ludzie, których mogłam poznać w najróżniejszym wieku, koszulki w maki, specjalnie przygotowane na uroczystości, jak i w doniczkach do wysiania czerwone maki, które rosną do dziś dnia w moich pokoju oraz mnóstwo innych pamiątek okolicznościowych.

Niesienie flagi Polski, składanie wiązanek kwiatowych, czy zniczy na pomnikach ofiar, śpiewanie hymnu państwowego i piosenki „Czerwone maki na Monte Cassino” w historycznych miejscach, które poznałam to ogromny zaszczyt i niesamowite przeżycie. Uważam, że każdy Polak powinien mieć taką okazję, jaką ja otrzymałam, by poznać losy swoich przodków w czasie II wojny światowej. Dzięki tradycjom i więziom może przetrwać to, co najcenniejsze – nasza tożsamość narodowa.

Zrozumiałam, że jestem cząstką historii, a swoim życiem, tak jak i moje Prababcie będę tworzyć nowe dzieje.

Bardzo dziękuję mojej rodzinie za pomoc w organizacji materiałów do pracy, za wytrwałość, cierpliwość oraz czuwanie nad sensem merytorycznym i historycznym mojej pracy.

Wiktoria Machowina

kl. 8”d”

 

W ramach projektu w maju uczniowie skupili się na roli wody w życiu człowieka. Na lekcjach przyrody poruszano tematykę czystości i jakości wód. Zorganizowano również wycieczkę nad Jezioro Królewskie, aby sprawdzić czystość wody. Okazało się, że woda w naszym jeziorze jest zanieczyszczona jedynie przez przyrodę.  Nie ma śladów zanieczyszczeń ze strony człowieka z czego jesteśmy bardzo dumni. Niestety są miejsca w naszej okolicy, gdzie można spotkać odpady w różnych zbiornikach wodnych.

Ponadto 10 maja 2019 r. w Klasie Patronackiej zostały przeprowadzone zajęcia otwarte dla nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej na temat „Grzeczne dzieci segregują i wykorzystują śmieci”, podczas których dzieci mogły wykazać się wiedzą zdobytą podczas realizacji zadań z projektu. Wychowawczyni klasy zorganizowała również konkurs plastyczno-techniczny dla klas I-III pt. „Drugie życie śmieci – zabawka z odpadów”.

Ewelina Łapacz

      

 

W piątek,  24 maja 2019 roku , w Liceum Ogólnokształcącym w Czarnkowie odbył się konkurs, w którym zmagali się najlepsi chemicy i biolodzy z gimnazjów oraz szkół podstawowych z powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego.

Zadania konkursowe z trzech dziedzin nauki nie były łatwe. Pozwoliły jednak sprawdzić uczniom swoje umiejętności oraz zmierzyć się z rówieśnikami z innych szkół.

W tej edycji  uczestniczyło 45 uczniów z 11 placówek.

Naszą  szkołę reprezentowali uczniowie klas ósmych: Wiktoria Machowina, Grzegorz Wojtaś i Igor Pawłowski.

Poziom konkursu był bardzo wyrównany. O wyniku często decydowała jednopunktowa różnica. Wysoki wynik w konkursie uzyskała Wiktoria Machowina, która zajęła III miejsce. W gronie wyróżnionych i nagrodzonych uczniów z wysokim wynikiem znalazł się również Grzegorz Wojtaś, który zajął IV miejsce.

Uczniom gratulujemy i życzymy wielu sukcesów w konkursach biologicznych i chemicznych.

Nauczyciel chemii

Bożena Tchórzko