Do tego dnia uczniowie dobrze się przygotowali. Wykonali prace plastyczne, które zrolowali i samodzielnie umieścili w butelce. Poza tym zapisali też swoje imiona i nazwiska.

Sadzenie drzew stało się wielkim przeżyciem dla uczniów. Ojcowie pomogli dzieciom wykopać dołki o odpowiedniej głębokości i średnicy oraz nadzorowali cały proces sadzenia. Pod każdym drzewem umieszczono butelkę i zakopano w ziemi. Przy sadzonkach zbito drewniany palik, do którego za pomocą taśm umocowany został pień. Podlanie młodych drzewek rozpoczęło proces pielęgnacji. Obserwacja rozwoju drzew w różnych porach roku będzie sprawiała uczniom prawdziwą przyjemność. Podczas przerwy dzieci często podbiegały do nich i sprawdzały, czy się przyjęły i jak się rozwijają.

W każdej klasie ogłoszono konkurs na najciekawsze imię dla drzew. W klasie I a uczniowie nazwali swoje rośliny Aklasek i Pierwszaczek; w klasie I b – Borys (waleczny i sławny) oraz Bolemir (pragnący pokoju). Dzieci z klasy I c nazwały swoje drzewa Aslan i Tośka, natomiast uczniowie z klasy I d wybrali słowiańskie imię Bogumiła (czyli ta, której sprzyja los) oraz staropolskie imię męskie Krzesimir (odnawiający pokój).

Podczas zajęć edukacyjnych dzieci dowiedziały się jak nazywa się drzewo, które posadziły. Była to śliwa wiśniowa „Pissardii” – niewielkie drzewo o owalnej koronie pochodzące z Azji. Jej główną ozdobą są duże, eliptyczne, błyszczące liście przez cały sezon intensywnie zabarwione na purpurowo. Zakwita obficie na różowo już w kwietniu, przed rozwojem liści.

Uczniowie dowiedzieli się, jaką rolę w przyrodzie mają drzewa liściaste. Poprawiają one przecież mikroklimat, osłaniają przed palącym słońcem, powstrzymują wiatr, zwiększają wilgotność powietrza, dostarczają tlenu, zatrzymują kurz i zanieczyszczenia.

W naszej kulturze drzewo jako świadek wydarzeń symbolizuje cykl natury i wiecznego odradzania się, życie, wzrost, dostatek, bezpieczeństwo, gościnność, długowieczność i odmładzanie. O tym jednak uczniowie przekonają się na dalszych etapach edukacji.

W kronikach klasowych zapisano ten ważny fakt pamiętając, że jedno pokolenie drzew pielęgnowane jest przez pięć, a czasem nawet więcej pokoleń ludzi.

Dzieci zapamiętały, że „dobre drzewo dobrym się owocem okrywa, dobry człek z dobrych czynów poznawany bywa” (Wacław Potocki).

Justyna Wyrwa